شمال نیوز:بدون شک سال 1391 سال سخت و مشکلی به لحاظ اقتصادی برای مردم کشورمان بود.افزایش بی رویه قیمت ها ، نبود نظارت کافی ، نداشتن برنامه مناسب در امر تولید و همچنین تحریم همه جانبه دشمنان در سالی که که مقام معظم رهبری آنرا به سال تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی نامگذاری کرده بودند از عواملی بود که بازار و اقتصاد کشور را تحت الشعاع خود قرار داد و به تبع آن مردم نیز درگیر مشکلات اقتصادی خاص خود شدند.
باید پذیرفت این فشارها برای بسیاری از هموطنان از جمله قشر کم درآمد و پایین جامعه و حتی کارمندان دولت بسیار سخت و کمرشکن بود و تا حدودی توانست تاثیر خود را در فضای جامعه وخانواده ها گذاشته و مشکلاتی را ایجاد نماید.
با آغاز سال جدید اما این افزایش قیمت ها نه تنها متوقف نشد بلکه در چند روز گذشته شاهد پاره ای از افزایش قیمت ها در کالاهایی که به طور مستقیم در سبد خانوار مردم جای دارند و یا وعده های مسئولین برای گرانی برخی از کالاها روبرورو شده ایم که لازم است نکاتی را در این زمینه یادآوری نمایم.
تا آنجایی که ذهن یاری می کند بسیاری از مسئولین در صحبت های خود همواره حل مشکلات مردم را اصلی ترین دغدغه خود اعلام کرده و شعار خدمت به مردم و اینکه خادم ملت هستند را در سخنان خود سر داده اند.آنان نشان دادند در میدان سخنوری براستی دغدغه مردم را دارند اما در میدان عمل این روزها احساس می شود مشکلات مردم کمتر به چشم این آقایان آمده و فضای انتخابات ریاست جمهوری پیش رو و اینکه چه شخصی در این میدان پیروز شود اولویت کاری آنان شده و بدون تعارف جایگاه سیاسی آینده شان بر بسیاری از وظایف کاریشان ارجح تر شده است.
این آقایان فراموش کرده اند که شعار و راهبرد نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و مسئولان آن شیفتگی خدمت به مردم بوده است نه تشنه بودن به پست های زودگذر دنیایی و قدرت.امروز مشکل مردم ما با آمدن در میان آنها و دادن وعده و وعیدهای آنچنانی حل نخواهد شد.امروز باید دید چگونه و با استفاده از چه راه هایی می توان مشکلات کمر شکن اقتصادی را در جامعه حل کرد.
آیا تا کنون شده که این عزیزان خود را جای آن پدر کارگر روز مزدی بگذارند که نه تنها در تامین مخارج عادی روزانه زندگی خود مانده بلکه حتی دیگر قادر به تامین مخارج فرزند دانشجو و دانش آموز خود نمی باشد؟
آیا شده حال آن مادری را درک کنید که نمی تواند تغذیه ای حتی ناچیز در کیف مدرسه فرزندش گذاشته تا گرسنگی خود در مدرسه را چاره نماید؟
آیا شما می توانید لحظه ای خود را به حال آن دانشجوی دختر و پسری متصور کنید که قادر به تامین عادی ترین مخارج تحصیلی خود نبوده و روی آن را ندارد که از پدر و مادر به دلیل مشکلات اقتصادی تقاضایی برای رفع نیازهای خود داشته باشد؟
آیا می توانید باور کنید که خانواده های بسیاری نتوانستند در ایام عید در درون خود شاهد شادی عید باشند؟آیا نشنیدید صحبت آن امام جمعه ای را که در خطبه نماز جمعه از خانواده ای گفته که افطار و سحر ماه رمضان خود را با نان خالی سپری کرده است؟آیا می توانید دعوا بر سر یک بشقاب برنج را به دلیل نداشتن غذا در یک خانواده درک کنید؟و....
سروران مسئول!
امروز مشکل مردم ما دغدغه ایی که شماها برای حفظ و یا به دست آوردن پست و جایگاه دارید نبوده و نیست.امروز حل مشکلات اقتصادی بزرگترین خواسته مردم از دولتمردان می باشد.امروز آمدن در میان مردم اگر چه خوب است اما خوبتر آن زمانی است که مسئولین هم بسان مردم زندگی کنند.مگر می شود با حقوق های میلیونی،کارگران بیکار شده و زنان و مردان تهیدست را درک کرد؟
اگر چه صحبت های فراوانی در این زمینه موجود بوده اما در این زمان ضمن صرفنظر کردن از آنها نظر شما را به واقعیت زیر جلب می نمایم.
یکی از دوستان که چند وقت قبل برای عیادت فردی به بیمارستان رفته بود می گفت شاهد صحبت پرستار با همراه مریض تخت بغل دستی مریضمان بودم.پرستار به او می گفت چرا زودتر مریضتان را عمل نمی کنید؟هزینه زیادی ندارد با کمتر از 2 میلیون تومان مریض شما عمل و مداوا می شود.
و او با لبخند به پرستار جواب داد:خدا پدر و مادرتان را بیامرزد . چگونه 2 میلیون تومان پول جور کنم؟من کمپوت ها و آب موه هایی را که برای مریضمان می آورند می فروشم تا پول داروی او را تهیه کنم آنوقت شما می گویید.....
براستی چه تعداد از این مسئولین مدعی خدمت همچون مردم عادی و اقشار کم درآمد در جامعه زندگی می کنند؟
علیرضا قلی زاده(وبلاگ بنچاق)
